Miasta, migracje, modernizmy. Architektura Andrzeja Frydeckiego autorstwa Joanny Majczyk to pierwsza monografia poświęcona jednej z najważniejszych postaci w historii powojennej wrocławskiej architektury, dziekanowi Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, profesorowi Andrzejowi Frydeckiemu.
Pracę moją traktowałem jako prywatny, nieomal intymny nurt życia – pisał w latach osiemdziesiątych XX wieku architekt i główny bohater monografii. Mimo natury twórczego introwertyka, Andrzej Frydecki pozostawił po sobie bogate dziedzictwo, był bowiem nie tylko aktywnym projektantem, ale też publicystą i dydaktykiem. Wśród jego dzieł znajdują się m.in. lwowski Dom Żołnierza i pierwszy budynek wzniesiony w powojennym Wrocławiu – siedziba Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej.
Miasta: A) Sosnowiec, B) Lwów, C) Katowice i D) Wrocław
Tytułowe „miasta, migracje, modernizmy” to słowa klucze do opisu losów architekta. Miasta (Lwów, Katowice, Wrocław) stanowiły kulisy życia Frydeckiego, a zarazem materię, w której tworzył. Migracje odnoszą się do doświadczeń pokolenia ludzi ciężko naznaczonych wojną i zmuszonych do budowania przyszłości w nowych granicach dawnej Rzeczypospolitej. Modernizmy z kolei wskazują linie rozwojowe państwa polskiego, a w wymiarze jednostkowym - trend architektoniczny, do którego Frydecki odnosił się w całej swojej twórczości.
Migracje Frydeckiego przez granice Polski oraz miasta, w których sytuował swoje projekty
O architekcie:
Andrzej Frydecki urodził się w Sosnowcu, rok po utworzeniu miasta. Studiował we Lwowie na Wydziale Architektonicznym lokalnej politechniki i z tym właśnie miastem planował związać swoją przyszłość. We Lwowie odnosił pierwsze sukcesy zawodowe, zrealizował kilkanaście budynków mieszkalnych i publicznych, zatrudniono go także na uczelni. Po przymusowym opuszczeniu stolicy Galicji w 1943 roku, Frydecki zamieszkał pod Rzeszowem i podjął pracę w Oddziale Odbudowy w Urzędzie Wojewódzkim (1943-1944). W 1945 roku przeniósł się do Katowic, gdzie objął stanowisko zastępcy dyrektora Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego. W tym czasie zajmował się głównie projektami urbanistycznymi, opracował m.in. projekt otoczenia pomnika Czynu Powstańczego na Górze św. Anny autorstwa Xawerego Dunikowskiego. W 1948 roku Frydecki „przyjął wezwanie do pracy na Politechnice we Wrocławiu”, w mieście, które stało się jego domem na kolejne czterdzieści lat.
Architekt aktywnie zaangażował się w odbudowę Wrocławia, początkowo w roli czynnego projektanta, a o od lat pięćdziesiątych – konsultanta. Frydecki, przywykły do przedwojennego modelu pracowni autorskich, nie potrafił odnaleźć się w strukturach państwowych biur projektów, dlatego od lat sześćdziesiątych skupił się na nauczaniu architektury, rozwijaniu teoretycznych koncepcji teatrów i udziale w konkursach architektonicznych. Architekt był wierny swoim wyborom stylistycznym i przekonaniom, które wywodził z postulatów międzywojennych modernistów. Na grunt wrocławski przeniósł idee „lwowskiej szkoły projektowania”, które próbował wdrażać na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Był też autorem projektu pierwszego nowego budynku zrealizowanego w powojennym Wrocławiu, którym była siedziba politechnicznego Wydziału Mechanicznego. Frydecki był postrzegany przez współczesnych jako jedna z najważniejszych postaci świata wrocławskiej architektury, charyzmatyczny dydaktyk i architekt-humanista.
Modernizmy według Andrzeja Frydeckiego, projekty architekta opracowane od lat dwudziestych do siedemdziesiątych XX wieku: A) pływalnia; B) dom Ludwika Ebermana, Lwów; C) pomnik Czynu Powstańczego, Góra św. Anny; D) Teatr Muzyczny, Kraków
Książka jest uzupełnioną i rozszerzoną wersją rozprawy doktorskiej napisanej przez autorkę na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem dr hab. inż. arch. Agnieszki Tomaszewicz.
Wydawca: Muzeum Architektury we Wrocławiu
Współwydawcy: Politechnika Wrocławska, Stowarzyszenie Architektów Polskich oddział Wrocław.
Wydanie publikacji dofinansowane ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.