Dwa zespoły studentów naszego Wydziału w finale międzynarodowego konkursu Saint-Gobain Architecture Students Contest!

Organizowany pod hasłem „Making the world a better home” (z ang. czynienie świata lepszym miejscem do życia) konkurs Saint-Gobain Architecture Students Contest, stawia przed uczestnikami wyzwanie, jakim jest zagospodarowanie wybranego miejsca na świecie. W tegorocznej edycji jest stara fabryka w zespole dworca kolejowego Warszawa Wschodnia.

Pośród zakwalifikowanych do finału dwuosobowych zespołów, pośród kilkuset finalistów z ponad 40 krajów, reprezentujących najlepsze ośrodki akademickie na świecie znaleźli się studenci WA PWr: na miejscu pierwszym Aleksandra Tądel i Magdalena Strauchmann oraz Aleksandra Stępniowska i Wojciech Bandyk znajdujący się pod opieką dra arch. Tomasza Głowackiego. Ponadto w kategorii Design wyróżnione zostały Roksana Gleizner i Agnieszka Laska z pod opieką dr inż. arch. Anny Berbesz.

Zadaniem uczestników konkursu jest projekt rewitalizacji zabudowy działki przy ul. Berka Joselewicza w Warszawie, na której znajduje się przeznaczony do renowacji budynek pofabryczny. Oprócz niego w zespole znaleźć się ma również komercyjny akademik. W wytycznych położono duży nacisk na walory ekologiczne – rozwiązania mają odpowiadać programowi minimalizacji śladu węglowego: wizji Warszawy neutralnej klimatycznie 2050 oraz strategii #Warszawa2030.

Konkurs i kryteria oceny projektów w znacznej mierze przypominają realia pracy zawodowych architektów. Pod uwagę brane są zarówno walory architektoniczne jak i jego zgodność z miejscowym planem zagospodarowania i wytycznymi inwestora. Jury zwraca ponadto uwagę na prawidłowe rozwiązanie kwestii technicznych, detali budowlanych i konstrukcyjnych oraz sposób użycia produktów i systemów.

Oprócz cennych doświadczeń i otwarcia perspektyw zawodowych uczestnicy mają także możliwość zdobycia nagrody finansowej (w finale krajowym w Polsce główna nagroda to pięć tysięcy złotych, a globalnym – pięć tysięcy euro).
Życzymy powodzenia!

ZERORAMOWY

- zwycięski projekt zespołu Aleksandry Tądel i Magdaleny Strauchmann.

Oddajmy głos Autorkom: „Zeroenergetyczny, zeroemisyjny, pozbawiony barier. ZERORAMOWY to projekt odpowiadający na problemy współczesnego miasta. Nasza koncepcja ściśle integruje się z zastanym krajobrazem. Nowa forma szanuje historyczną zabudowę, a jednocześnie wzbogaca miejsce o innowacyjną i ekologiczną architekturę. Przeplatając idee prospołeczne i ekologiczne, nasze główne założenia - cohousing, multicomfort i zeroenergetyczność - przybliżają nas do zbudowania przestrzeni dostępnej, zdrowej i przyjaznej do życia”.

Projekt jest też dostępny na stronie organizatora:

https://architecture-student-contest.saint-gobain.com/project/2022/poland/zeroramowy

„GreenHouse”

praca zespołu Aleksandry Stępniowskiej i Wojciecha Bandyka

„GreenHouse” - praca również stanowi architektoniczną odpowiedź na wyzwanie rewitalizacji pofabrycznego terenu przy ul. Berka Joselewicza w Warszawie, w pobliżu dworca Warszawa Wschodnia. Oprócz funkcjonalnego zagospodarowania działki, remontu dawnej fabryki i budowy akademików w projekcie uwzględniono – zgodnie z wymogami - różnorakie aspekty ekologiczne.
W zespole znalazły się o dwa budynki akademików oraz mieszkania, zgrupowane w budynkach otaczających zielony dziedziniec. Na elewacjach umieszczono ogrody wertykalne i loggie, częściowo przysłonięte perforowanymi panelami z blachy miedzianej. W parterach umieszczono usługi z myślą o potrzebach mieszkańców okolicy, przewidziano także lokalizację przedszkola. Dużym atutem mieszkań jest dwustronne oświetlenie, dodatkowo jego natężenie można regulować za pomocą ruchomych, ażurowych paneli.
Projektowana zabudowa ma być tłem dla zabytkowego budynku pofabrycznego, którego architektura została przez autorów zachowana w niemal niezmienionej formie. Wewnątrz przewidziano dom kultury z fundacją i salą wystawową. Dostępne w nim przestrzenie i gabinety mają stanowić miejsce rozwijania pasji. Dziedziniec przeznaczono pod zieloną przestrzeń rekreacji, umieszczono na nim miejskie szachy, plac zabaw oraz zbiornik wodny pełniący także funkcję retencyjną.
Jako materiał konstrukcyjny wskazano CLT i GLT, co pozwoliło zmniejszyć ślad węglowy. Wyjątek stanowią piony komunikacyjne oraz część podziemna projektu wykonana w konstrukcji monolitycznej. Uwzględniono niskoemisyjne szkło, a ramach idei reuse przewidziano zamknięty obieg wody szarej oraz ponowne wykorzystanie cegły z rozbiórki obiektów istniejących.