Zadaniem konkursowym było zaprojektowanie muzeum sztuki abstrakcyjnej, inspirowanego cyfrowymi trendami. Organizatorem konkursu była platforma UNI. Obiekt według wytycznych zlokalizowano w USA, w Seattle, w dzielnicy Belltown. Zaproponowana przez Patrycję Drzewiecką koncepcja uzyskała główną nagrodę. Projekt został wykonany w ramach pracy magisterskiej, pod opieką dr hab. inż. arch. Ewy Cisek.
Analizując potrzeby współczesnych muzeów w kontekście sposobu tworzenia, a przede wszystkim prezentacji dzieł cyfrowych, powstały różnorodne przestrzenie wystawiennicze, umożliwiające adaptację do danej formy prezentacji. Układ pomieszczeń zapewnia łatwą nawigację po budynku. Istotna jest również zmiana w podejściu do odbiorcy, któremu kontakt z dziełami sztuki ma dostarczać przeżyć, oddziaływać polisensorycznie, posiadać atrakcyjną formę przekazu. Powstały budynek muzealny łączy w sobie dwa rodzaje sztuki – tradycyjną i cyfrową. W projekcie realizowane jest to poprzez wyznaczoną ścieżkę - labirynt, którym podąża odbiorca.
Bryłę budynku utworzono na podstawie otaczającej zabudowy, z dodatkowym zróżnicowaniem w postaci obniżenia, wyciągnięcia, pęknięcia poszczególnych płaszczyzn i krawędzi. Na potrzeby lokalnej społeczności powstał plac zagospodarowany na zieleń, będący jednocześnie zewnętrzna przestrzenią ekspozycyjną. Dodatkowo na elewacji umieszczono perforacje, które sprawiają wrażenie rozpływania się obiektu.
Budynek posiada 5 sal wystawienniczych, a także możliwość prezentacji dzieł w obrębie reprezentacyjnej klatki schodowej i na zewnątrz budynku. W centralnej części obiektu znajduje się strefa wejściowa, a po obu jej stronach umieszczono bloki techniczno-sanitarne wyposażone w toalety, klatki schodowe ewakuacyjne, pomieszczenia obsługujące sale wystawiennicze. W budynku wyznaczono dodatkową funkcję gastronomiczną w postaci kawiarni. Na najwyższej kondygnacji umieszczono część biurową, zaś pomieszczenia techniczne obsługujące budynek znajdują się na kondygnacji -2.
Bryła budynku z racji swej kompozycji może zostać uznana za dzieło sztuki abstrakcyjnej oraz „ekran” do prezentacji innych realizacji. W centralnej części posiada charakterystyczne pęknięcie, które symbolizuje różnorodność form artystycznych oraz swoisty dysonans pomiędzy dziełami tradycyjnymi i cyfrowymi, które nierzadko tak bardzo się różniąc, potrafią ze sobą doskonale współgrać.